Dit jaar staat er geen zelfgemaakt kerststukje op de eettafel.

Een kerststukje gemaakt door opa. Want ook opa overleed eerder dit jaar. Nog geen maand nadat oma overleed, blies ook opa op 27 augustus zijn laatste adem uit.

En ook op zijn begrafenis mocht ik een stukje met iedereen delen.

 

 

Iets meer dan 3 weken geleden stond ik hier ook, om jullie allemaal iets te vertellen over mijn, onze oma. En vandaag mag ik dat doen over onze opa.

Dirk Jan Gelderman, zoon van Jannetje Bagerman en Gezinus Gelderman. Gek om dat zo te zeggen aangezien mijn vader ook Gezinus heet. De traditie om je zoon naar je vader te noemen is ter nauwer nood in 1961 ook weer toegepast.

Onze opa was de oudste van twee kinderen en was, wat ik altijd van verhalen hoorde, meer een Bagerman dan een Gelderman.

Opgegroeid in Veessen waar hij maar wat graag kattenkwaad uithaalde. Als je hem daar naar vroeg dan begonnen zijn ogen te glinsteren en kwamen langzaam maar zeker de verhalen naar boven. Hij was, net als oma, stapelgek op haar oudste broer, Gerrit van Ewijk. Wat we nog weer merkten bij de uitvaart van oma toen Gerrie, Gerrits oudste zoon niet eerder weg mocht dan dat opa met hem gepraat had.

 

Dat opa nu, zo kort na oma overleed, ook overleden is, sta ik stiekem toch nog best van te kijken. Onze opa had namelijk een wat bijzondere band met de dood. Ik ben de tel al kwijt geraakt dat hij de dood te slim af was. Een levensgevaarlijk ongeluk overleefde hij, een hartaanval (ik geloof zelfs meerdere), overleefde hij. Een geknapte aorta? Overleefde hij ook. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Laat ik het zo zeggen, ik heb meerdere keren tegen hem gezegd: volgens mij moeten we je ooit nog doodknuppelen want je gaat gewoon maar niet. En dan grinnikte hij wat.

 

De laatste jaren vond ik het lastig om met opa om te gaan. We lagen niet lekker op 1 lijn en hij vond dat ik te weinig naar hem om keek en bracht dat dan ook vaak ter sprake. Ik moet eerlijk bekennen dat dat mijn beeld van opa wat vertroebelde. Ik vond het moeilijk om mijn echte opa in gedachten te houden.

Nu hij overleden is komen die herinneringen weer terug en schiet ik vaak in de lach.

Om de vreselijk suffe grapjes die hij altijd maakte. Als ik zwemles had gehad (was het water ook nat?), als ik een mini rok aan had (ooit had ik daar de benen voor en dan vroeg hij steevast of dat het laatste stuk stof van de rol was). Grijs noemde hij lichtzwart en hij vond het heel vervelend als iemand mijn broer, hij heet Daniël, Daan of Daantje noemde. Keer op keer zei hij dan: Daniël, die jongen heet Daniël.

 

Opa was aannemer en timmerman in hart en nieren. Hij maakte hele slaapkamers, autospeelgarages, winkeltjes, boekensteunen met beertjes, naamborden voor bij de voordeur, adventssterren, en kerststukjes. Elk jaar weer aan kon een ieder vast vertrouwen op een kerststukje van opa. Of we nu wilden of niet.

 

Als kinderen kregen we altijd cadeautjes op hoogtij dagen. Maar niet zomaar cadeautjes, nee, ze deden altijd gedegen onderzoek. Er werd gekeken wat helemaal hip was voor de kleinkinderen in die tijd. Knikkers, bestuurbare auto's, make-up, ze maakten er altijd een feestje van.

 

We gingen dagjes weg, zoals ik eerder al vertelde naar Apenheul of het Dolfinarium en waar oma met mij een magnum bij het zwembad at, lag opa samen met mij in het zwembad. Wel altijd scheef. Door de klaplong die hij met het ongeluk had gehad lag hij altijd scheef in het water. Ik vond het altijd een belevenis.

En als we jarig waren? Dan kwam hij ons uit school halen, samen met onze andere opa. Tussen hen beide in liepen we dan naar huis. Aan elke hand een opa.

Hij was lief, geduldig en rustig. Altijd in een 3 delig pak, tenzij hij kwam klussen. Dan kwam hij op een soort klussloffen, met een ribbroek en een stofjas. En tegen de tijd dat zijn prachtige bagermanslok voor zn ogen hing, was de klus geklaard.

 

Hij was apetrots toen hij overgrootvader werd en ook zijn achterkleinkinderen werden getrakteerd op eigen gemaakt speelgoed.

 

Ouder worden vond hij moeilijk, al zei hij altijd van niet. Maar hij vond veel troost in de Bijbel. Waar hij trouw uit las en zelfs bij alle levensbedreigende situaties een Bijbeltekst noteerde die hem kracht had gegeven.

 

Lieve opa, dank je wel voor alles wat je voor ons gedaan hebt. Ik ben blij dat je weer bij oma bent en dat je strijd erop zit. We gaan je missen!