23 augustus was het eindelijk zover... Vriendin B. en ik gaan naar Cuba!
Het land van de mambo en de rumba, van de rum en sigaren en niet te vergeten, de oude Amerikaanse wagens uit de jaren '40 en '50.
Na een hele voorspoedige vlucht (ik heb me voor het eerst de hele vlucht vermaakt), landen we in Holguin.
Dit is een klein vliegveld dat met name voor vakantievluchten gebruikt wordt. Holguin is de hoofdstad van de gelijknamige provincie. Deze provincie ligt in het noord-oosten van Cuba aan de
Noordelijk Atlantische Oceaan. Vanaf het vliegveld werden we met een bus naar Guardalavaca gebracht. Dit is het kustplaatsje (dat eigenlijk alleen maar bestaat uit strand en resorts/hotels) waar
ons resort, Brisas, zich bevindt.
Eigenlijk zit ik de hele busreis (van ruim een uur) als een idioot naar buiten te staren. Het enige dat zich herhalend in mijn hoofd afspeelt is de zin 'Ik ben in Cuba!'.
Waarschijnlijk heb ik er ook nog stom bij zitten glimlachen. Volgens mij heb ik om de zoveel seconden, oh kijk die auto, geroepen naar vriendin B., die het ondertussen allang zat was en gewoon
naar het hotel wilde.
Daar eenmaal aangekomen bleek onze kamer niet helemaal te zijn wat we in gedachten hadden (lees: oud en vervallen).
Maar Cuba zou Cuba niet zijn zonder de geweldig aardige inwoners. De dame bij de receptie gaf ons zonder pardon een andere kamer, waar we ook nog eerst mogen kijken voordat we hem accepteerden. Over service gesproken!
Het nadeel van een reis naar een ver land is die altijd aanwezige jetlag. En dat merkten we de volgende ochtend vrijwel direct. Om half 7 lokale tijd lagen we al aangekleed en super wakker op het strand. Een beetje frisjes was het nog wel, maar wat moet je anders als je moet wachten (!) totdat de ontbijtzaal open was?
Vriendin K. was al eens eerder in dit resort geweest en had me al verteld dat ik kon ontbijten met pannenkoeken. En mensen die me goed kennen weten dat je me daar heel blij mee maakt. Nadat ik mijn bord al vol had geladen met, zoals vriendin B. het omschreef: onvervalste transvetten met suiker, kon ik ook nog pannenkoeken halen. Wat een feest! Het ontbijt werd gelijk mijn favoriete maaltijd daar. Het eten in het resort was verder oké. Zeker niet goed, maar daar stonden we dan ook weer niet van te kijken:).
Al hadden ze wel lekkere koekjes als toetje bij het avondeten. Ik ben nog regelmatig even het buffetrestaurant in gelopen om koekjes te halen.
Vanaf het resort liep je zo het prachtige, witte strand op met geweldig uitzicht over de azuurblauwe zee. Elk moment van de dag had de zee weer nieuwe kleuren waardoor het uitzicht eigenlijk geen moment verveelde. Op de achtergrond puffende motorbootjes van lokale vissers en zo nu en dan wat muziek of geroezemoes van je buren. Heerlijk rustgevend. Wat echter niet zo'n goede combi is, is Wendy en zand... Overal heb je zand zitten na zo'n stranddag. Dat zorgde ervoor dat ik toch liever bij het zwembad lag. Dan maar wat hardere muziek en gezoem van het zwembad:).
Rondom het resort kon je ook heerlijk wandelen. Een lange weg die uiteindelijk in Banes uit zou komen, begon achter ons resort en leidde langs allerlei kleine strandjes en lokale vissers die druk bezig waren hun bootje na te kijken. Idyllisch en voor zover ik kan beoordelen, een kijkje in het echte Cubaanse leven. Als je langs het strand wandelde, kwam je vanzelf uit bij een strand waar ook veel lokale bewoners genoten van het weer en de zee. Daarachter lag de markt van Guardalavaca, naast een ander resort.
Op deze markt (die natuurlijk voor de toeristen gemaakt is) kon je van alles krijgen, auto's gemaakt van lege frisdrankblikjes, leren tassen, cowboyhoeden, schilderijen, houtsnijwerk, beeldhouwwerk en kleding. Veel, typisch Cubaanse kleding. Zeker niet geschikt voor onze Hollandse billen.
Nadat we op andere plekken niet helemaal de juiste souvenirs konden vinden voor thuis, zijn vriendin B. en ik hier op één van de laatste dagen naar toe gegaan om even in te slaan. Gewapend met een fotoalbum voor mijn vakantiefoto's, een schilderij van een Amerikaanse wagen en een beeldhouwwerkje voor lieve schoonzus L. kon ik thuis komen. Maar niet nadat ik ook rum en sigaren gekocht had voor pa en broer.
Reactie schrijven